Słowo „osteoporoza” wywodzi się z języka greckiego gdzie „osteon” oznacza kość
i języka łacińskiego, w którym „porus” to dziura, por. Jest to choroba powodująca tworzenie ubytków w kościach, co prowadzi do zmniejszenia ich wytrzymałości [1].
Według definicji WHO osteoporoza to choroba szkieletu, która charakteryzuje się zmniejszoną wytrzymałością kości, przez co występuje większe ryzyko ich złamania. Choroba przez wiele lat nie daje żadnych objawów – często to waśnie złamanie jest pierwszym objawem. Dlatego właśnie osteoporozę nazywamy „cichym złodziejem kości”. Wystąpienie złamania oznacza, ze choroba jest już zaawansowana2.
Według różnych szacunków osteoporoza jest problemem 2 - 4 mln Polaków (czyli nawet 20% populacji), jednak leczy się jedynie 10% z nich1,2. Statystycznie 20% kobiet choruje na osteoporozę, a u ponad 40% stwierdza się osteopenię, czyli zmniejszoną gęstość kości1. Częstość choroby zwiększa się z wiekiem – po 50. roku życia osteoporozę stwierdza się u 30% kobiet i 8% mężczyzn2.
U kobiet za ponad 50-procentowy spadek masy kostnej odpowiedzialne są zmiany hormonalne zachodzące w okresie menopauza. Utrata masy kostnej jest największa w ciągu pierwszych kilku lat po wygaśnięciu czynności jajników3.
Menopauza u kobiet występuje najczęściej między 45. a 55. rokiem życia1. Jest spowodowana zmniejszeniem wydzielania hormonów płciowych - estrogenów i progesteronu. Finalnie dochodzi do zaniknięcia cykli owulacyjnych i zakończenia miesiączkowania. Spadek poziomu estrogenów może skutkować występowaniem suchości pochwy, częstszymi infekcjami okolic intymnych oraz sprzyja nietrzymaniu moczu. Jest też czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, otyłości czy choroby Alzheimera4. Okazuje się, że estrogeny pełnią także funkcję regulacyjną w metabolizmie kostnym i mają duże znaczenie w utrzymaniu masy kostnej. W wyniku zmniejszenia ilości estrogenów dochodzi do zmniejszenia masy kostnej co zwiększa ryzyko osteoporozy1,4.
Abstrahując od samej menopauzy i zachodzących w tym okresie zmian hormonalnych, wystąpieniu osteoporozy sprzyjają także inne czynniki takie jak: proces starzenia się, uwarunkowania genetyczne, choroby zaburzające metabolizm kostny, nadczynność przytarczyc, kory nadnerczy, tarczycy, cukrzyca. Jest także duża grupa czynników, na które mamy wpływ. Są to np.: brak lub niewłaściwy rodzaj aktywności fizycznej, niedostateczna podaż wapnia i witaminy D, stosowanie diety niskoenergetycznej, nikotynizm oraz nadmiar alkoholu i kofeiny1.
Osteoporoza początkowo nie daje żadnych objawów4. Pierwszym często bywają złamania kręgów tzw. kompresyjne. Powstają one przy bardzo niewielkich urazach, takich jak: kaszel czy schylenie się. Często przebiegają bez nasilonych objawów, doprowadzając stopniowo do obniżenia wzrostu, powstania garbu i finalnie do problemów z poruszaniem. Złamania kompresyjne kręgów mogą pozostać nierozpoznane - około 60% nie daje żadnych objawów. U pozostałych osób mogą występować przewlekłe bóle kręgosłupa.
Charakterystyczne dla osteoporozy są także złamania kości długich: kości przedramienia (w nadgarstku - przy podparciu ręką) oraz szyjki kości udowej. Najczęściej występują one w sezonie jesienno-zimowym, który sprzyja poślizgnięciom i upadkom1.
Rozwój układu kostnego możemy podzielić na 3 okresy: wzrostu, dojrzałości oraz inwolucji. Masa kostna osiąga szczyt pomiędzy 30. a 35. r.ż., po czym stopniowo się zmniejsza. Zakończenie okresu dojrzewania wiąże się z osiągnięciem aż 95% maksymalnej masy kostnej. Dlatego w przypadku dzieci i nastolatków niezwykle istotne jest kształtowanie prawidłowych zachowań zdrowotnych1.
Bardzo Istotna jest dieta dostarczająca w odpowiedniej ilości wszystkie składniki odżywcze (w kontekście osteoporozy przede wszystkim: potas, magnez, wapń i witaminę D), regularna aktywność fizyczna oraz ograniczenie lub wyeliminowanie używek3.
Wapń jest podstawowym budulcem kości. Prawie cały zgromadzony w organizmie wapń znajduje się w kościach i zębach. Źródła wapnia to przede wszystkim mleko i przetwory mleczne, jednak ich spożycie w naszym kraju jest małe. Dlatego często wskazana jest uzupełniająca suplementacja solami wapnia5.
Do prawidłowego wchłaniania i wykorzystania wapnia niezbędna jest witamina D. Jest ona wytwarzana przede wszystkim w skórze pod wpływem promieniowania słonecznego. Niedobór witaminy D może powodować bóle kostne i zwiększać predyspozycje do złamań kości. W naszym klimacie niedobór witaminy D o różnym nasileniu stwierdza się nawet u 90% populacji. Dlatego suplementacja witaminy D jest zalecana we wszystkich grupach wiekowych przynajmniej od października do kwietnia lub, w pewnych przypadkach, przez cały rok6. Niedobór witaminy D można również uzupełnić zbilansowaną dietą oraz ekspozycją skóry w dni słoneczne.
Piśmiennictwo
Zdrowy styl życia
czas czytania 4 min
ABC O PROBLEMIE
Zdrowy styl życia
czas czytania 6 min
Co jeść a czego unikać żeby zachować zdrowe kości?
Zdrowy styl życia
czas czytania 3 min
PRAKTYCZNE PORADY